Dit verhaal gaat misschien hard klinken, maar dit is wat ik er van uitkan leggen.

Ana is de skinny bitch van het stel. Als een echte nazi dwingt ze je te onderwerpen aan haar dictatoriale regels, want afvallen zul je. IJskoud water drinken, altijd in beweging blijven, kauwgom kauwen, nieuwe thinspo zoeken voor in je boekje...
God beware als je een keer toch een zak chips overweldigt en als een smerig varken alles in één keer wegschranst om je denkbeeldige vetrollen te voeden. Want dan... noemt ze je zwak! En dik! Oh, the humanity! Ze is namelijk hard. Het zal hel zijn, maar uiteindelijk zul je Ana dankbaar zijn dat je er nu uitziet als een kampbewoner. Je haar zal uitvallen, maar er zullen nieuwe haartjes voor in de plaats op je lichaam groeien. Geweldig, niet? Ook word je natuurlijk niet meer ongesteld, maar je wilde toch nooit kinderen. Gephotoshopte, ziekelijke modellen zijn het droombeeld. Als levende kleerhangers paraderen ze rond in de freakshow dat high fashion heet. Veel homoseksuele ontwerpers zijn namelijk niet zo dol op vrouwelijke vormen, maar zijn meer gecharmeerd van lichamen gelijkend aan die van 14-jarige jongetjes. Speed, coke, sigaretten en dieetpillen zijn een uitstekend uitgebalanceerd dieet.

Mia is het zusje van Ana. Mia weet nog niet zo goed wat ze wil. Het ene moment hongert ze je uit, maar meestal mag je gewoon eten, eten, eten. Elke keer een hoeveelheid die genoeg is om een klein Afrikaans land te voeden. Als je na afloop maar boven de wc gal en bloed spuugt, want alleen dan voelt Mia voldoening. Soms neem je laxeermiddelen, maar dat bevordert alleen je darmflora en doet geen fuck voor je vetverbranding of wat je jezelf ook wijs wil maken. "Oh my God! I'm shitting fat! I'm shitting fat! I can already feel the fat leaving my body!" Nee, dat is water. Je schijt water. Je droogt uit en dan val je dood neer als een rozijn. Door het vele geforceerd braken ontstaan er irritaties en scheuren in je keel, waardoor je een hese stem krijgt. Maar sommige mensen vinden dat sexy hoor! Net zoals rotte tanden. Je kotst je hersenen er zowat uit, maar die stroom van kots weerspiegelt je pijn en lijden en dan spoel je het weg, om er vervolgens een tijdje niet meer aan te hoeven denken.

En al die tijd, onder het regime van Ana en Mia, wordt Bea met harde hand onderdrukt. Bea is de real bitch in town, het beest dat opgesloten wordt in een kooi. Maar soms is de drang naar voedsel zo groot voor jou, dat Bea als een Bokito losbreekt en jou verleidt naar voedsel. Ze is veel sterker dan Ana en Mia met hun idealen en hun metrailleurs. Bea slaat ze met één hand weg, neemt je lichaam over en dan begin je te eten. Je voelt de vreugde, het kan je allemaal niks meer schelen, je wil eten, eten, ETEN! Alles wat je lekker vindt, alles wat je jezelf hebt ontzegd wordt nu in één keer naar binnen gewerkt. Het maakt niet uit of je al vol zit, HET-MOET-ER-GVD-IN. "Is dit niet hetzelfde als Mia?" vraag je me. Nou, Bea is een deel van Mia. Ik zal het uitleggen: Mia heeft het ideaalbeeld van dat je afvalt en dun wordt. Maar vaak komt Bea stoken en na zo'n schransbui, als Bea al is vertrokken en jou hier achterlaat als een zielig hoopje vet, komt Mia weer tevoorschijn. Ze is niet heel erg boos, want je kunt nog altijd de vinger in de keel steken. Mia vindt het niet erg. Met Ana is het een ander verhaal. Zij tolereert geen enkel teken van Bea. Ze geeft je op je donder, trapt je in elkaar, spuug op je, noemt je waardeloos en een hopeloos wrak. Ze wil nooit meer dat je aan Bea toegeeft. Maar het is een vicieuze cirkel, het is niet te vermijden. Op een gegeven moment zal de bom barsten.